In meerdere boeken die ik las wordt over films verteld waarin kinderen volgens de auteurs geseksualiseerd zouden worden.
Daarbij wordt vaak gesuggereerd dat seksualiteit van nature niet voorkomt bij kinderen en jongeren en dat ze die altijd opgedrongen krijgen door volwassenen. Je weet wel: het 'onschuldige kind' en zo meer. De suggestie is dat kinderen / jongeren in een rol gestopt worden die ze normaal nooit zouden hebben, omdat die rol niet bij kind-zijn hoort.
De film Pretty Baby is bijna het standaard voorbeeld. In deze film speelt de 12-jarige Brooke Shields de rol van Violet. Violet wordt verliefd op een oudere fotograaf die foto's maakt in het bordeel waarin ze opgroeit. Ze zoekt hem op, poseert naakt voor hem, loopt naakt in zijn huis rond, ze slaapt naakt met hem (suggestie: heeft seks met hem), en regisseur Louis Malle laat dat tot op zekere hoogte allemaal zien.
Zo'n film heet dan meteen een controversiële film. Want — zo zeggen critici dan — kinderen / jongeren zouden nooit verliefd worden op een oudere man, ze zouden zich nooit naakt laten zien aan een oudere man, ze zouden nooit een oudere man verleiden of seks hebben met hem. Dit is daarom seksualisering: Brooke Shields naakt weergeven in deze film wordt alleen gedaan met de bedoeling om volwassen mannen seksueel te prikkelen. Aldus de critici.
Het eerste dat aan zo'n standpunt opvalt, is dat er in het algemeen over kinderen gesproken wordt, terwijl het vrijwel altijd over meisjes gaat. Als het al seksualisering is, is het dus seksualisering van meisjes. Het zijn vooral meisjes die onschuldig moeten zijn, het zijn vooral meisjes die beschermd moeten worden tegen de grote boze buitenwereld. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, en zo meer. Er zit dus een dubbele moraal op de achtergrond.
Het tweede dat opvalt, is dat er een directe samenhang gezien wordt tussen naaktheid en een bepaalde visie op seksualiteit. Als een man dus Brooke Shields in een film als 12-jarig meisje naakt op een bank ziet liggen als ze voor de fotograaf poseert, wordt deze mannelijke toeschouwer blijkbaar meteen seksueel opgewonden en wil hij haar pakken en seks met haar hebben.
Wat een vooroordelen zitten er in zo'n opvatting. Dus: als je een bloot meisje ziet, kun je haar als man niet gewoon mooi vinden of schattig of zelfs sexy zonder dat je seksueel opgewonden wordt? En stel het onwaarschijnlijke geval dat je wel seksueel opgewonden wordt bij het zien van een blote Brooke Shields in een film, moet dat dan leiden tot de primitieve reacties van een mannelijke holbewoner? En waarom zijn het in die verhalen over seksualisering altijd mannen die kinderen en jongeren seksualiseren? Hebben vrouwen geen seksuele behoeftes, geen seksuele fantasieën, worden vrouwen nooit seksueel opgewonden bij het zien van aantrekkelijke al of niet blote kinderen / jongeren in films, seksualiseren vrouwen anderen niet? Ik betwijfel dat.
We zouden ons moeten afvragen waarom volwassen mensen zo kwaad worden als het gaat om seksualiteit in relatie tot kinderen, zo schrijft Angelides, en ik vind dat hij gelijk heeft.
Hetzelfde geldt als het gaat om naaktheid van kinderen in films of waar dan ook. Waarom wordt een bloot meisje in een film als Pretty Baby zo belangrijk gemaakt dat er een regelrechte morele paniek uitbreekt bij iedereen die conservatief en religieus is? Wat is er zo verkeerd aan naaktheid dat ouders hun meisjes van vijf zelfs een bovenstukje laten dragen als ze aan het strand liggen in plaats van hun kinderen lekker in hun blootje te laten rondhollen? En dat is nog maar één voorbeeld van de totale waanzin die er de laatste decennia is uitgebroken.
Ik bespreek in deze afdeling allerlei films en andere media waarover wat te doen is geweest om duidelijk te maken dat ik niet overdrijf: het is totale waanzin. Ik zal daarbij ook laten zien dat geweld tegenover mensen in allerlei media — zeker in Angelsaksische landen — een stuk minder erg gevonden wordt als welke suggestie van naaktheid en seksualiteit dan ook.