Jeffery is onderzoeker en wetenschappelijk medewerker op het terrein van Media en Communicatie aan de University of Sydney.
In dit artikel komt ze nog eens terug op de discussie over seksualisering. Ze geeft een goed overzicht van auteurs voor en auteurs tegen in die discussie en bespreekt een aantal van hun standpunten. Het complete overzicht vind je in het uittreksel van dit artikel (p367-368) op emo-level-4
Haar eigen insteek is dat er inderdaad sprake was van een morele paniek.
"In labeling these debates as moral panics, I suggest that both the scale and content of media coverage constitute a response that is somewhat irrational and disproportionate to the purported problem. As I argue later, the assertions and understandings upon which these panic discourses are based are not supported empirically. These moral panics emerged and are sustained, however, because they appeal to and mobilize broader underlying cultural anxieties." [mijn nadruk] (367)
Morele paniek gaat vaak samen met vage termen. 'Seksualisering' is zo'n term.
"scholars highlight the conceptual confusion and inadequate evidence surrounding the processes denoted by the term (see, for example, Sara Bragg 2012)."(371)
Ook wordt misbruik gemaakt van de gevoelswaarde van woorden ('onschuld' tegenover 'pedofiel'), kwalijke discussiemethoden (op de man of vrouw spelen), en stiekeme waardeoordelen verpakt in pseudo-wetenschappelijke taal.
"The mass media and moral entrepreneurs utilized several rhetorical strategies in the service of their message. These included the use of affect — which, according to Egan, highlights the emotional work of anti-sexualization narratives and makes a rational response more challenging (2013, 20); apparent value-laden language (including pejorative terms); a propensity for alarm, and the conflation of a range of issues relating to children and sexuality — a strategy known as convergence (Stuart Hall, Chas Critcher, Tony Jefferson, John Clarke, Brian Roberts 2013)."(371)
Deze conclusie bevat goede inzichten.
"Modern technologies afford young people not only new ways to express themselves, but also greater independence, and the potential for both privacy and publicity in their self-expression. Increasingly, these panics and inevitable future ones are likely to legitimize various forms of intervention with the cumulative effect of curtailing the agency and freedom of young people through increased government and police intervention, surveillance, restraint, and prohibition. To be clear, young people do need protection, education, and guidance in exploring, navigating, and expressing their developing sexual identities; however, treating them as passive receptacles of popular media texts, lacking agency, sexuality, and critical-thinking skills, does very little to protect and guide them through puberty, adolescence, and into adulthood. No doubt, the moral entrepreneurs and media commentators on this issue have the best interests of children at heart. But until we produce more nuanced narratives and discourses which acknowledge that young people have agency and a right to sexual expression and citizenship, and importantly, which take into account the opinions, experiences, and practices of children, we may be doing them more harm than good." [mijn nadruk] (377)
Een goed artikel. Ik vind Jeffery alleen nog veel te aardig voor al die paniekzaaiers. Ze schrijft in het citaat hierboven:
"No doubt, the moral entrepreneurs and media commentators on this issue have the best interests of children at heart."(377)
Ik denk helemaal niet dat al die ouders en instanties en media het beste voor hebben met kinderen. Die irrationele morele paniek is totaal niet in het belang van kinderen, maar komt voort uit allerlei vormen van eigenbelang. De media willen geld verdienen, de instanties willen geen gezeik aan hun kop, de ouders willen geen last hebben van hun kinderen.
Ze zijn er ieder voor zich verantwoordelijk voor dat kinderen dom gehouden worden, slecht op de hoogte zijn, en daardoor allerlei problemen krijgen in hun seksuele ontwikkeling en handelen. En ze verdienen het om aan de schandpaal genageld te worden.