Liza TSALIKITsaliki is hoogleraar communicatiewetenschappen en mediastudies aan de universiteit van Athene en heeft veel onderzoek verricht naar het thema kinderen en seksualiteit in de media.
Hoe lastig dat is, duidt ze al meteen aan.
"Moral judgements about children’s welfare are perhaps nowhere more fleeting and controversial than when it comes to children’s sexuality. In fact, childhood sexuality is more often than not censored, since moralizers reject the idea that there is any form of sexual experience or knowledge that is indeed ‘good’ for children — an idea that, as we shall see, has deep historical roots."(5)
De hoofdstukken 2 en 3 bevatten een concreet historisch overzicht van het thema kinderen en seksualiteit en de verschillende discussies en opvattingen die daarover bestaan hebben en nog bestaan. Als je dat doorneemt heb je gelijk de namen van belangrijke auteurs en bronnen op dat vlak.
"As far as public anxieties go — at least in the Anglophone world — a barrage of think-tank, task-force and government reports, along with extensive news coverage both in the press and in broadcasting, as well as parenting manuals have inundated the public agenda since 2006 with discussions about the sexualization of young girls."(12)
Het debat start in Australië, komt terecht in de USA (het APA-rapport), en de UK (Bailey Review etc.). Dit is een prima overzicht en noemt vele rapporten, media-uitingen, betrokkenen, en discussiepunten. Je ziet er echt het karakter van een 'moral panic' aan af, vind ik.
"Taking into account the inaccurate and often sensationalist knowledge that is being disseminated and reiterated about sexualization publicly, in academia, the media, popular books, expert manuals, policy reports or public statements, the authors want to shed light on what we know, or do not know, about sexualization, drawing from a multidisciplinary expert knowledge, while distancing themselves from effects research and findings. In that respect, it is part of the criticism voiced against ‘the peril of sexualization’." [mijn nadruk] (18)
"Time and again conversations on sexualities in — either early or later — childhood are silenced in the name of childhood innocence and developmental appropriateness, and provisions are made so that discussion is turned to ‘safe’ or ‘appropriate’ issues — even more so when the sanctity of heteronormativity is breached and non-normalized sexualities are brought to the fore (Semann and William 2010). In this sense, any discussion relating to childhood sexuality is ‘dangerous business’ and, as such, it constitutes a ‘call for action’ in order to protect those ‘at risk’." [mijn nadruk] (22)
Nog een paar andere interessante opmerkingen binnen deze context:
"Concern over the young, from juvenile delinquency in the nineteenth century to sexual abuse today, constitutes moral panics ... () Professional groups — doctors, psychologists, social workers — used and exacerbated moral panics so that they could establish and increase their authority."(43)
Die groepen hebben dus belang bij het in stand houden van morele paniek. En over seksuele voorlichting schrijven de auteurs:
"One thing that sex education largely ignores is the pleasurable side of sex — the fact that individuals engage in sexual activity in order to seek pleasure for themselves and their partners (Levine 2002). The dark suspicion of a direct link between knowing about sex and doing sex, has created over the years an enduring conundrum for sexual educators — how to inform about sex without flaming children’s lust." [mijn nadruk] (52)
Alsof die lust en verlangens er niet al lang waren. Die hele conservatieve attitude van 'geen slapende honden wakker maken' slaat zo ontzettend de plank mis.
In hoofdstuk drie gaat het daarnaast ook over de opvattingen over fysiek geweld.
"Indeed, corporal punishment has acted across history as a tool of constructing selves and others, be they religious, socio-economic, sexual, cultural or political (2014a, 18). Yet, though we (the West) abhor the thought of Sharia law, and construct practising societies as backward and barbaric, we conveniently forget the contemporary cultural or religious conservatives who exhibit a similar attitude — for example, corporal punishment was banned in UK private schools as recently as 1998 (by a narrow majority), while in the US spanking is the default prerogative of schools in numerous states (Geltner 2014b). Furthermore, empirical research has shown that in the USA, the denominations which promulgate fundamentalist and conservative evangelical theology (such as various Evangelical, Pentecostal, and Jehovah’s Witness groups) endorse corporal punishment because they adhere to biblical literalism and thus take seriously the doctrine of original sin (for which corporal punishment is appropriate and necessary) (Ellison and Sherkat 1993)." [mijn nadruk] (39)
Zo zie je maar weer. Fysiek geweld tegen kinderen mag wel, dat kinderen van seks genieten mag niet. Het leven is een tranendal en dat moeten ze goed weten. Niks genieten, maar gehoorzaam zijn en hard werken. Zucht.
Daarna besteedt Tsaliki aandacht aan (de ontwikkeling van) pornografie, omdat porno vaak in samenhang gezien wordt met seksualisering.
"Although pornography is not the same as sexualization, the public debate about children’s sexualization entails an inherent fear about the spread of pornographic culture and its consumption by young audiences. (...) Indeed, online pornography constitutes one of the most fiercely debated public issues, one that is widely considered as one of the ‘major’ threats that children and teenagers across the globe routinely face, and that we, as responsible parents and members of society, feel morally obliged to protect them from (Levine 2002)." [mijn nadruk] (65)
Daarom geeft ze eerst een korte schets van de ontwikkeling van pornografie. Daarna doet ze hetzelfde voor de ontwikkeling van wetenschappen als biologie en evolutietheorie en psychologie. Ze vertelt ook over de rol van EU Kids Online en vele andere instanties waarbij het perspectief toch altijd 'de bescherming van het kind' blijft.
Tsaliki vraagt zich af of het inderdaad zo is dat kinderen via Internet vaak met pornografie in aanraking komen en of dat werkelijk schadelijk voor ze is. Ze geeft allerlei perspectieven op deze kwestie door de data te interpreteren van het terugkerende EU Kids Online onderzoek. De conclusie:
"Only a small minority of children in Europe who have encountered sexual content online were bothered by the experience ..."(103)
Dit is een kritisch boek, met een interessante insteek. Tsaliki geeft geregeld historische overzichten die erg nuttig zijn zoals in hoofdstuk 2 en 3. Daarmee heeft de lezer ook meteen een overzicht van de belangrijkste bronnen in het hele debat over seksualisering. Bijzonder nuttig.