Wat vond Max Weber van filosofie? "Davon verstehe ich nichts." schijnt hij ooit gezegd te hebben. Iets zal er wel van waar zijn: Weber was een op zakelijkheid gericht persoon en zeer wetenschappelijk ingesteld.
Desondanks geeft zijn echtgenote Marianne Weber in haar biografie van Max Weber (Max Weber — ein Lebensbild, p. 334-6, 470, 550) aan dat hij onderscheidt tussen een 'wetenschappelijke filosofie' en een 'buitenwetenschappelijke filosofie'.
De 'wetenschappelijke filosofie' bestaat uit logica, kennistheorie en waardentheorie (axiologie). Logica en kennistheorie dienen bij Weber min of meer als grondslagenonderzoek bij de wetenschap. De waardentheorie had als taak de mensen te vormen en duidingen te geven van zin en grenzen van de verschillende waarden.
De 'buitenwetenschappelijke filosofie' bestaat uit speculatieve metafysica, ethiek enz. die weliswaar proberen naar hun methode wetenschappelijk te zijn, maar toch zeer weinig te maken hebben met wetenschap.
We mogen concluderen dat Weber geen hoge pet op had van speculatieve filosofie en dat hij een filosofie wilde die zich bezig houdt met grondslagenonderzoek. Na zijn crisis van 1897 tot 1902 verdiept hij zich ook zelf in conceptuele analyse, methodenleer, vooronderstellingen van de wetenschap, en zo voort (resultaat daarvan zijn de Gesammelte Aufsätze zur Wissenschaftslehre).