Na een nogal teleurstellend studiejaar aan de Universiteit van Bonn ging Nietzsche filologie studeren aan de Universiteit van Leipzig.
In oktober / november 1865 loopt hij daar een boekhandel binnen, neemt toevallig een boek in handen van een schrijver die hem tot dan toe onbekend was, namelijk Die Welt als Wille und Vorstellung van Schopenhauer, bladert er in en wordt er enorm toe aangetrokken.
Tegen zijn zuinige gewoontes in koopt hij het boek metéén, leest er thuis op de sofa in, en kan na de eerste bladzijden niet meer ophouden met lezen. Een paar jaar later staan al zijn vriendschappen in het teken van Schopenhauer. Ook de grote band die Nietzsche van 1869 tot ongeveer 1876 met Richard Wagner had, is ondenkbaar zonder Schopenhauer.
Hoe erg hij in de ban van Schopenhauer is geweest blijkt bijvoorbeeld uit onderstaande regels die Nietzsche rond 1868 schreef:
"Ik hing indertijd net met enige pijnlijke ervaringen en teleurstellingen eenzaam in de lucht, zonder principes, zonder hoop en zonder een vriendschappelijke herinnering. Ik was van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat bezig een eigen aangepast leven te timmeren. (...) En dan moet je je voorstellen hoe in zo'n toestand het lezen van Schopenhauers hoofdwerk moest werken. (...) Hier schreeuwde elke regel zelfverloochening, zelfontkenning, resignatie, hier zag ik een spiegel waarin ik wereld, leven en eigen gemoed in al hun verschrikkelijke verhevenheid aanschouwde. Hier keek mij het volle belangeloze zonneoog van de kunst aan. Hier zag ik ziekte en genezing, verbanning en toevluchtsoord, hel en hemel. De behoefte aan zelfkennis, ja, aan het mezelf stuk knagen greep me met geweld. (...) Ook lichamelijke pijnigingen ontbraken niet. Zo dwong ik mezelf 14 dagen achtereen pas om 2 uur naar bed te gaan en het weer te verlaten om precies 6 uur."