(12.01.2020)
In Filosofie Magazine van augustus 2017 schrijft Sjoerd de Jong:
"Reizen is een onmisbaar onderdeel geworden van de moderne persoonlijke identiteit – uiteraard niet als nomade of, nog erger, vluchteling, maar als wereldburger, met op zak een afgeprijsd exemplaar van 1001 Places to Visit before You Die. Het ergste aan de dood is immers: niet meer kunnen reizen, geen ervaringen meer kunnen opdoen."(44)
De eerste zin is niet meer dan een vaag waardeoordeel. Wat is dat, 'de moderne persoonlijke identiteit'? en hoezo 'onmisbaar'? Hier wordt enorm gegeneraliseerd over mensen. Geldt dit ook voor de vrouwen en mannen die in de 'sweatshops' van allerlei Aziatische landen werken, om maar eens een voorbeeld te noemen? Hebben die ook allemaal het gevoel dat ze lange reizen moeten maken? Natuurlijk niet, wat een onzinnig standpunt. Ook de laatste zin is volkomen belachelijk. Alsof er niet méér manieren zijn om ervaringen op te doen dan reizen, alsof niet meer kunnen reizen het ergste is dat je zou kunnen overkomen. Alsof iedereen op zijn sterfbed zou uitroepen dat hij of zij het reizen zo zal missen ... Werkelijk ... Laat ik ook eens een waardeoordeel neerknallen: reizen is helemaal niet onmisbaar en het zou in allerlei opzichten beter zijn als mensen niet zouden reizen.