(10.01.2020)
"Als het leven hard is, is het niet vreemd dat veel mensen uitkijken naar de verlossing in een volgend leven."
Aldus Julian Baggini in het tijdschrift Filosofie Magazine van augustus 2019 op p49.
Dit is nu zo'n stelling die ik heel aanvechtbaar vind. Dus: als mensen armoede en ellende ervaren neigen ze er toe te geloven in een leven na de dood, in een hemel, in een god? Waarom? Waarom dromen ze er niet gewoon van om de Staatsloterij te winnen of zoiets, in ieder geval van iets waar ze nu, tijdens hun leven, plezier van kunnen hebben?